1. een kind dat een halve minuut met open mond zit te gapen terwijl het naar je scherm kijkt. Geeft inzicht in de slokdarm van het kind. Maar .. wil je dat? “Vind je het erg om je hand even voor je mond te doen als je gaapt? Poets je eigenlijk wel je tanden?”

2. het thuisfront heeft niet in de gaten dat er een online les is en gaan uitgebreid lopen stampen en praten, zodat je niet meer hoort wat de leerling doet. “Wat is dat gehak op de achtergrond? Dat is mijn broertje die tegen de muur schopt.”

3. een vader belt een kwartier uitgebreid met zijn werk op een paar meter afstand van het Zoomscherm (je hoort dan dus niets meer) “Ta, da da da da da .. Wat zeg je me nu? Is het echt zo dat de hele ondernemingsraad hier niet mee akkoord gaat?”

4. een kind staat ineens op van de pianokruk en verdwijnt uit beeld. “Waar is Pietje gebleven? Oh, hij moest even naar de wc. Oh, waarom zei hij dat dan niet even?”

5. de verbinding wordt steeds slechter .. “Waarom klinkt je piano vandaag als een Gamelan orkest? Mijn vader zit ook op de Wifi, voor zijn werk. En mijn zusje mocht Netflix kijken.”

6. gewoon doorspelen op het moment dat je docent aanwijzingen geeft. “Hoor je me niet? Nee, even niet.”

7. eerst niet willen, en pas op het moment dat je ouder op de kruk zit, de boel gaan saboteren door heel obstructief gedrag te gaan vertonen. Bij je vader op schoot willen zodat hij niet meer kan spelen. Er doorheen gaan krijsen. “Ach ja, als je nog maar vier bent ..” Het valt te begrijpen, maar de docent is ook maar een mens.

8. ouders die niet met hun kind overleggen dat er zo dadelijk een pianoles is. “Hé, heb ik nu piano? Maar ik moet nu eigenlijk topografie toets doen voor school!”

9. ouders die je tien minuten te vroeg beginnen te bellen en te Appen waar de Zoom-link blijft, terwijl je de laatste minuten van de les daarvoor probeert af te ronden. “Sorry, ik ben nog even in de vorige les!”

10.ouders die in de laatste minuut ineens van alles beginnen te vragen, terwijl je eigenlijk al een andere Zoom-les moet beginnen. “Het spijt me, maar ik moet echt verder, anders raak ik teveel achter op mijn schema! Kun je je vragen in de mail zetten?”

11.bonus: een ouder van wie je niet weet of hij wel of niet aanwezig is, omdat hij buiten beeld is. “Ben je alleen in de kamer? Maakt je vader aantekeningen? (bij Suzuki-lessen)”

Het is duidelijk sommige dingen die tijdens de ‘live’ lessen vanzelfsprekend zijn, dat tijdens de Zoom-lessen -nog- niet zijn. Tot die tijd kost het voor iedereen wel meer inspanning! Voor de ouders, de kinderen, maar ook zeker voor de docent. Wij maken er het beste van! 🙂

Vandaag weer lol gehad met een leerling. Omdat bij Zoom en WhatsApp en Facetime toch wel eens af en toe storingen zijn, kwam een tienerleerling van me op het idee om dit eens te gaan ‘exploiteren’ tijdens de les. Dus op een bepaald moment had hij me ongelooflijk te pakken, toen zijn gezicht ‘bevroor’ en er daarna geen geluid meer was. Hahaha! De boef had het gewoon geacteerd. Even later had ik hém lekker tuk, toen ik midden een een zin ophield en met open mond bleef kijken .. Haha, had hij niet verwacht!
Ik moest ineens denken aan een verhaal dat acteur Jacques Commandeur (overleden in 2008, oa bekend van ‘Soldaat van Oranje’ en Toneelgroep Centrum) me ooit eens vertelde. Ik hoop dat ik het goed heb onthouden: in de begintijd van de televisie was alles live. Op een bepaald moment, middenin een scene, wist Jacques zijn tekst even niet. Hij ging zogenaamd door met praten, maar dan zonder geluid. Tot het bordje ’technische storing’ op de buis werd geplaatst. Jacques kon het even opzoeken. Even later ging het weer rustig verder.

Een andere leerlinge vandaag, kroop steeds dichter in de camera, tot ik bijna alleen nog maar haar ene oog zag. Ben wel blij met al die grappen! Intussen wordt er ook veel gedaan: we werken hard. Heb het idee dat mensen erop ingesteld raken, en er ook ongelooflijk blij mee zijn dat de lessen op deze manier doorgaan.

Nog een leerlinge van me had zich zó verheugd om mij een stuk te laten horen waar ze heel hard op had geoefend. Ze was zó trots dat ze het kon, maar na afloop biggelde er een traan over haar wang. Het was niet helemaal gelukt zoals ze wilde. Ze raakte namelijk een beetje afgeleid door haar grote zus, die in dezelfde ruimte een banaan zat te pellen en daarbij geluiden maakte.
Dit zijn inderdaad de uitdagingen waarvoor we nu staan, met z’n allen thuis: gewoon “je ding” blijven doen terwijl alle anderen om je heen zijn.

Mijn eigen dochter had vanochtend een toets online, maar was teveel afgeleid door een waterkoker en huisgenoten. We moeten allemaal even wennen.