Rustende arm traint gratis mee

In de Suzuki-methode (in dit geval voor piano) begin je je technische training met alleen de rechterhand. Dit is omdat er (zeker voor 3 en 4-jarigen) zoveel dingen zijn om aan te denken: je houding, je pols, hoe je je vingers beweegt, ontspanning, toonvorming, enz. dat het geen goed idee zou zijn om meteen met twee handen te beginnen. Dit zou ten koste gaan van de kwaliteit van de klank. Ongeveer halverwege boek 1 gaat de linkerhand ook de Twinkles oefenen. Het bijzondere is, dat de linkerhand dan al schijnt te “weten” wat hij moet doen. Hierover is nu een artikel verschenen dat van de week in NRC stond.

Ik voeg het hierbij. Het stuk over de spiegel doen “wij” Suzuki docenten misschien niet.. 😉 maar wie weet komt dat nog.

Artikel NRC
Artikel NRC

Amsterdam Piano Day 2017

On the 10th of June there was a wonderful international Piano Suzuki Day in Amsterdam, with special guests Jenny McMillan from Cambridge and Sharon Kavlo from Oslo teaching our students, as also Huub de Leeuw from Utrecht. This day was organized by Suzuki teachers Jana Neplechovitsj and Janece Milos. On different locations in Amsterdam Centre, also in my own homestudio with Jenny, and the final concert in the Vierwindenhuis. After that delicious food at Me Naam Naan in the Koningsstraat.

Jenny teaching
Jenny teaching in my studio
Jenny teaching
Jenny teaching Annelinde
With my student David
With my student David
With a sunflower..
With a sunflower..
Sharon teaching
Sharon teaching Suzuki Jeopardy
Sharon with 'composers' money
Sharon with ‘composers’ money
Sharon doing a very difficult puzzle..
Sharon doing a very difficult puzzle..
Puzzle done! (also by Jana)
Puzzle done! (also by Jana)
Janece during a wonderful group lesson
Janece during a wonderful group lesson
Made by Janece
Made by Janece
Location Piano Day
Location Piano Day
Dinner with collegues
Dinner with collegues at Me Nam Naan

Correspondentie met Robert Harris

Deze emailwisseling slaat terug op het stuk ‘Muziek als taal’ van Robert Harris, dat ik op 16 mei gepost had.
Tk.

—–

Beste Heleen,

Ik stuur bij dezen een link naar het proefschrift. Ik schrijft niks over Suzuki, uiteraard, want ik heb de methode t.b.v. het onderzoek niet bestudeerd. Ik vind het artikel van Byrne (2002) relevant t.a.v. de discussie over Suzuki, evenals de studies van Friederici en Newport et al. Ik heb vrij veel Suzuki leerlingen in de les praktische harmonie gehad op het conservatorium. Zij hebben een uitstekend gehoor, maar ze kunnen geen van allen harmoniseren of improviseren. De werkvormen die je noemt maken officieel geen deel uit van de methode zover ik weet, maar ik kan het fout hebben. Ik juich ze uiteraard toe. Zolang dergelijke werkvormen niet deel uitmaken van de methode, kun je niet echt van een moedertaal methode spreken, is mijn opvatting. Ik vind dus dat Suzuki zelf het bij het verkeerde eind had. Het leren van de moedertaal is dus meer dan alleen auditieve imitatie.

Proefschrift Robert Harris

Hartelijke groeten,

Robert Harris

—–

Beste Robert, dank voor je reactie, ik zal het proefschrift lezen. Eerlijk gezegd zou ik geen andere methode van klassieke muziek weten, waarbij kinderen zo dichtbij het auditieve/intuïtieve aspect van muziek zitten. Mijn schrijven had niet als doel om een discussie over Suzuki als moedertaal te beginnen. Bij jazzmuzikanten, pop of wereldmuziek is het aspect van improvisatie heel vertrouwd.. veel klassieke muzikanten kunnen hier niets mee.. maar zonder uitzondering kunnen al mijn Suzuki leerlingen op hun gehoor allerlei liedjes naspelen en/of uitzoeken .. en van daaruit gaan ze moeiteloos door naar improvisatie. Naar mijn idee is dit een eerste stadium in het aanleren van taal? Het zou juist interessant zijn het verschil tussen enerzijds imoroviserende (auditief zelf ontdekkende), anderzijds voornamelijk notenlezende, en als middengroep daar tussenin Suzuki leerlingen (zowel auditief als een paar jaar later, ook lezende) te onderzoeken. Maar ja.. ik ben geen wetenschapper.

Vriendelijke groet,

Heleen Verleur

Vriendelijke groet,

Heleen

—–

Beste Heleen,

Je hebt het heel goed verwoord: het is het eerste stadium van het aanleren van de taal. In de literatuur wordt een duidelijk verschil gemaakt tussen het leren herkennen van woorden en het aanleren van de grammatica. Het zijn twee gescheiden (hersen)functies, waarbij de één afhankelijk is van het andere. Zonder woordenherkenning is het leren van de grammatica onmogelijk. Het aanvullen van de Suzuki methode met variatie, harmonisatie, transpositie en improvisatie lijkt me vrij makkelijk. Maar kennelijk doe je dat al.

Robert

Overcoming stage fright – TED talk

This is a very interesting topic by a professional pianist who once suffered stage fright: Linda Apple Monson.
I think she is American, but in her behaviour she’s more Spanish or from another South-European country.. 😉
But anyway, I like what she says and she’s right: it’s not about the person performing, it’s about the music.
If you deeply agree with this (and very well prepared) the result will be that you are not frightened anymore.
I take note of this.

TED talk on Youtube/Linda Apple Monson

Linda Apple Monson
Linda Apple Monson

Workshop & concert for Jan

Presentation of 'Route 65' for Jan
Presentation of ‘Route 65’ for Jan
This is what Rineke Verbrugge (University Groningen) wrote about this event:

Friday afternoon and evening, I had the privilige of participating in the farewell event for Jan van Eijck, including very diverse and fascinating lectures (see Workshop ).

There was also a surprise part about which Jan knew nothing in advance. Yanjing Wang and two other former PhD students of Jan presented the secretly prepared Festschrift for Jan (see Festschrift ). Also, a surprise concert took place. Heleen Verleur is Jan’s wife *and* a professional pianist and composer, and she had designed a lively program for the concert, including pieces for piano and clarinet, piano solo, piano and 1 cello, and finally piano and 2 cellos.

Heleen composed a wonderful ‘wink to Piazzolla’, the “Milonga for three”, and for this occasion she had arranged it for two cellos and piano so that Hans van Ditmarsch and I could join her in the concert. Here you can listen to the original version for violin, cello and piano: Milonga for three

The greatest experience of the day for me was the rehearsal in secret, at noon, for half an hour before the workshop attendees started dropping in. All of us had practiced individually and Hans van Ditmarsch and I had even tried a Skype rehearsal for the two cello parts, between Nancy and Groningen. But playing the piece ‘for real’, with the composer, was something wonderful! She had a great piece of advice for me: for the difficult rhythm, don’t try to count like “óne-and-two / ánd-three-eh / fóur-eh”, but silently say “ananas, ananas, kiwi”. This worked like a charm, and after the concert, some audience members said that they couldn’t believe that we had only rehearsed together for half an hour 🙂

Rineke practises by Skype
Rineke practises by Skype
One of the slides
One of the slides used by Rineke during her talk
Performing 'Route 65' with clarinet player Michel Marang
Performing ‘Route 65’ with the wonderful clarinet player Michel Marang
Jans talk
Jans talk