Sommige leerlingen blijven je altijd bij. Dit heb ik bijvoorbeeld met mijn oudleerlinge Ellion. Aan haar heb ik zulke fijne herinneringen! Ze was ongeveer zes toen ze bij me begon, alweer een behoorlijke tijd geleden. Ze was -als ik me goed herinner- ongeveer 18 toen ze stopte.
En zoals dat wel vaker gaat .. na een tijdje verlies je het contact.
Maar uit het oog is niet uit het hart.
Onlangs dacht ik: kijken of ik haar op Facebook kan vinden. En ja hoor! š
Ik heb haar een pm gestuurd, en kreeg meteen een reactie.
Ellion stuurde me ook nog een foto, van haar met kopieƫn van (handgeschreven!) composities van mij. Dat moet in mijn beginperiode van componeren zijn geweest. En ze zei ook nog dat dit haar favoriete stukken waren!
Dat was ook nog in de periode dat ik de Suzuki-methode nog niet had gevonden. Haha! “The times, they are changing.”
Componeren met leerlingen: hoe doe je dat?
Het lijkt mij leuk om iets te vertellen over de werkwijze van het componeren met leerlingen, iets dat ik de afgelopen tijd heb gedaan tijdens de reguliere lessen. Ik moet zeggen dat het in deze tijd wel heel makkelijk is om zoiets te doen. Vroeger moest alles met potlood en papier worden opgeschreven. Dat heeft ook een goede kant: doordat het proces langzamer gaat, zou het kunnen dat je je meer bewust bent van wat je opschrijft. Maar aan de andere kant: voor kinderen van vijf en zes, waar ik ook mee werk, zou het niet te doen zijn om alles wat ze bedenken, zelf te moeten opschrijven. En als ik het zou doen, zou het ook erg lang duren. Dan zouden we niet, zoals nu, 5 a 10 minuten van de les kunnen besteden aan componeren.
Meestal gaat het als volgt:
– tijdens de les begint de leerling met een stukje thematisch materiaal, ofwel een stukje ‘melodie’. Het kan overigens ook een akkoord zijn, of iets wat in elk geval kan dienen als muzikale bouwsteen. De ene keer wordt het gezongen (als de leerling het niet kan vinden op de piano) of het wordt direct op de piano gezocht
– ik geef pas een suggestie als de leerling niet meer verder kan, of als ik het gevoel heb dat muzikale ‘wetten’ niet worden uitgevoerd.
Voorbeeld: leerling voelt de ‘puls’ niet en speelt te weinig tellen in de maat. Of: de nazin is korter dan de voorzin, terwijl de stijl van de compositie hier niet om vraagt. Of: er wordt te vaak iets herhaald waardoor het te voorspelbaar wordt.
– bij mijn (Suzuki) lessen is meestal een ouder aanwezig, dus ik vraag dan of hij of zij een filmpje kan maken van wat er bedacht is. Dat heeft als voordeel dat ze er thuis mee verder kunnen, omdat ze weer even kunnen luisteren hoe het ook alweer ging. Maar ze sturen dit ook naar mij, zodat ik het thuis even snel in Sibelius kan noteren.
– ik stuur de ouder de pdf van het Sibelius-bestand per mail, zodat hij/zij ook hiermee verder kan
Het grote voordeel van deze werkwijze is, dat het heel efficiƫnt gaat en niet veel extra tijd kost. Hierdoor is het mogelijk dit (periodiek) in de pianoles te integreren.
Waarom componeren tijdens de les?
Als je zelf muziek bedenkt, ga je ook anders naar andere muziek luisteren. Je gaat nadenken over hoe stukken zijn opgebouwd, over structuur, akkoorden, melodielijnen.
Hierdoor zul je -mijns inziens- meer gaan begrijpen van wat andere componisten hebben gedaan. Dus het komt de ‘gewone’ lessen ook ten goede.
Op 3 november om 15 uur zal tijdens een feestelijk concert bij pianozaak BOL & Sanders in Amsterdam (Ceintuurbaan 434-436) het boek ‘Butterflies against the wind’ met composities van mijn leerlingen worden gepresenteerd. Maar liefst 25 composities staan er in dit boek, en de gemiddelde leeftijd is vrij bescheiden (de jongste componistjes zijn vijf jaar) met enkele uitschieters naar boven. Tijdens de presentatie zullen zeker composities uit het boek weerklinken. De opbrengst van dit boek komt geheel ten goede aan de stichting ‘Children of Mexico’. Danseres en Pilates docente Anna Mora en Henning Zorn, in het bestuur van deze stichting, doen in Mexico projecten om zwerfkinderen van de straat te halen en ze voedsel en scholing te geven. Zij zullen hierover een korte toelichting geven. Houdt allen de datum van 3 november 15 uur in je agenda vrij!
Over de manier waarop deze bundel tot stand is gekomen, vertel ik hier: Hoe het tot stand kwam
Het boek gaat met een eerste oplage van 100 worden verkocht. Het boek gaat 15 euro kosten, met aftrek van Ā± 5 euro per boek voor de kosten van het drukken. Iedereen die mee wil doen het boek te verkopen, mag zich bij mij melden en krijgt dan een paar exemplaren mee.
Geweldig toch? Zelfbedachte muziek van je zoon, dochter, of jezelf, in gedrukte vorm, te koop voor een goed doel? (Children of Mexico)
Een ideaal verjaardag- of kerstkado, ook. De stukken zijn allemaal superleuk om te spelen, sommige met een tweede partij erbij.
1. Wie wil meehelpen het boek te verkopen? Vanaf 1 of 2 exemplaren kun je je bij mij melden.
2. Wie heeft er nog ideeƫn voor wat verdere publiciteit voor deze actie? Ik hoor het graag!
Hartelijke groet,
Heleen Verleur
heleen.verleur@xs4all.nl
(ps if you don’t understand Dutch, please mail me (heleen.verleur@xs4all.nl) and I will translate into English!)
Before summer holiday up to now, my students and me worked together on several compositions for a book. The book is meant to be published at least before Christmas. The proceeds from the book (with deduction of the costs) will all go to the wonderful foundation ‘Children of Mexico’. Henning Zorn, chairman of Children of Mexico, is alos the father of two of my students (AlĆ”n and Nora Zorn). I know their project is 100 percent safe and all proceeds will be truely spent on the projects.
The compositions in the book will be ascending in difficulty, because the youngest participant is 4 years old and one of the oldest about 74. They can be played and practised by children and adults. The pieces have an average level, the easiest can be played after only one year of lessons. Some pieces have a secondo part (composed by Heleen) so that they can be played together, as a duet.
Read more about ‘What Children of Mexico do’ or click the video link below:
I will soon publish more about the costs and what will be the date of publication. Of course there will be a book presentation where you can buy the book. The book will contribute to much musical pleasure, Ɣnd a better life for Mexican children.
You can travel to a beautiful place and decide to stay there for a week. Or leave next day to another beautiful place, and leave again etc.
Why? Because you are excited to see something new. Although you hardly saw the first place, you want to discover new things. Because you are eager and excited to go on. Nothing wrong with that! But that’s why you didn’t see the well with fresh water at the first place. And you didn’t see the pineapple wood, and the lake that was waiting for you to swim.
This little story is how it feels to stay at the first page of the Italian Concerto. I discovered new things, like diving in a deep lake without knowing how deep it is. You can swim further and further, wanting to reach the bottom. Then you really have to get back to breath, because it is endless.
I keep myself awake by doing little ‘games’ like: I am going to observe mainly the 5th finger of the right hand. From bar 5 to 12 of the third movement (Presto) I suddenly noticed that the little finger is very busy, and has an important role: it plays the downward scale of B flat. Did I ever notice? In a way: yes. But only with my brain. Now I ‘feel’ it like I ‘am’ my little finger. Also it is the first time I consciously noticed this E flat in bar 6. It doesn’t belong in the scale of F. Of course: it belongs in the scale of B flat, the fourth tone in F. But in a way it is ‘shocking’ because you would expect an E. So why is it there? Maybe it is a prediction for the E flat in the second theme that starts in bar 25. Like a short announcement that this is going to happen.
I also noticed bar 10 en 11: in two bars the E flat changes again in bar 11 in a normal E.
While slowing down, with just one page, I see more. It’a bit like the difference between cycling or driving a car. When you cycle, you see more of the surroundings. And when you walk, even more.
Of course this study session was not only rose scent and moonshine. I also met:
1. Impatience. I really had to hold myself back to play further on the second page. I told myself I couldn’t enter that room, because the floor was still wet
2. Distraction. Thinking about what to do after the practise.
3. Sleepiness. This only occurs when my mind is drifting off. What helps, is having a clear focus. Like: observe the fingering, or listen only to the left hand
3. Longing for coffee (I just went to grab one, towards the end!)
and several thoughts about other things. But everytime I went back to where I came from, with my full attention.