Van de week bedacht ik ineens: de laatste vijf minuten van elke les wil ik de komende tijd besteden aan het bedenken van stukken. Een soort ‘mini’ compositieles, waarbij we iedere week een stukje verder gaan met de composities. In de tussentijd noteer ik elke week in Sibelius wat de voortgang is. Tijdens de les schrijf ik dit op, of ik maak een filmpje.
Ik vind dit zelf superleuk om te doen, en de leerlingen waren ook meteen enthousiast, merkte ik.

We hebben al wat leuke beginthema’s. Dit is dus van vijf minuten per persoon, he? Hé! (sommigen íets langer ..). Ik noem liever geen namen, in verband met de privacy. Heb namelijk nog geen toestemming gevraagd dit te publiceren.
Even een greep:

Nu valt het me wel op, dat Suzuki-leerlingen behoorlijk goed gewend zijn om te luisteren naar muziek. Misschien ook naar de muziek in hun hoofd? Niet zo heel lang geleden beweerde een professor (ik noem even geen naam, als je het wilt weten vraag je het maar) dat Suzuki-leerlingen niet zo goed zouden kunnen improviseren, in elk geval niet beter dan ‘gewone’ leerlingen. Mij valt op, dat het resultaat zoals hierboven niet zo gauw wordt bereikt met kinderen die voornamelijk noten lezen, dus niet gewend zijn melodieën op het gehoor na te spelen. De voorbeelden hierboven zijn gewoon willekeurige studenten, niet speciaal talenten of zo (in elk geval daar niet op geselecteerd). Dus ik heb zo mijn vraagtekens bij de stelling van de professor.