Leven

O, dít is het, om te leven..
Een grasspriet te zien wuiven,
dansende ganzen in de wei,
vluchtig waaiende wolken
boven oeverloos water:
de zon te zien ondergaan.
Eerder je ogen uit je kop gehuild
omdat een collega gemene dingen zei;
maar zonder dat geen
trage discussies
met mooie wendingen,
kloven die bruggen worden
of andersom.
Ja, je kat zeurt ’s ochtends
om brokjes en aandacht.
Zonder dat geen
liefdevolle aandacht voor het moment:
een hand op haar staart,
de zachte poezenvacht,
visluchtje uit haar bek.
Een goede vriendin
rustig naar haar kijken
terwijl ze sterft
het leven voorbijtrekt.
Hoe om te gaan met verdriet
dat nooit echt overgaat,
dat verandert, meandert, transparandert:
af en toe een steek,
dan verder maar.
Veel keuze is er niet.

Kattenkots op het tapijt:
het leven zit vol
verrassingen.

Heleen Verleur