Hoewel de Amerikaanse dichter, schrijver en kunstschilder e. e. Cummings (1894 – 1962) ook wel hield van enig sarcasme, heeft hij dit in het volgende gedicht totaal niet laten merken.
Ik draag het op aan alle geliefden, maar ook aan iedereen in de wereld die wel wat liefde kan gebruiken.
Hieronder een gezongen versie met piano:
‘Intercity’ is een nieuwe compositie van Heleen Verleur voor vijf spelers op één piano.
Het is speciaal gecomponeerd voor de Dag van de Componist 2023 op zaterdag 17 juni.
Het idee is dat dit stuk op alle stationspiano’s in Nederland kan worden uitgevoerd, maar ook in andere concertruimtes en lespraktijken.
‘Intercity’ is een compositie voor vijf rechterhanden. Piano wordt vaak als solo instrument gebruikt, maar het is superleuk om af en toe samen te spelen met elkaar. Ook voor middelbare scholieren is dit een gouden formule: het is niet al te moeilijk om in te studeren, maar je hebt wel maximaal plezier van samenspelen!
De trein rijdt weg, maakt vaart, komt aan op het volgende station, vermindert snelheid: maar welke componist staat ons nu weer op te wachten?
Je kunt kiezen of je op één, twee of drie stations wilt stoppen.
Positie: de spelers staan aan de piano, ietwat gedraaid, met het gezicht naar links.
Structuur:
A. Intro: trein rijdt station uit (0:00 – 0:06)
B. Refrein: dit wordt na elk deel herhaald. De trein komt langzaam op gang, gaat steeds meer versnellen, en aan het eind wordt weer afgeremd als de trein het station binnen rijdt (0:06 – 0:51)
C. De trein stopt op een verlaten station (0:51 – 1:56)
B. Refrein wordt herhaald
D. Op dit station is er een circus aan de gang (2:35 – 3:25)
B. Refein
E. In E. mag ook geïmproviseerd worden. Daarna geen B maar F! (4:37 – 5:14)
F. De trein rijdt naar het eindstation (5:16 – 5:57)
Het B-gedeelte is grotendeels ééntonig. Als het ritme van P.2 t/m P.5 lastig is, kun je een woordritme bedenken. Bv:
Ap-pel-taart met slag-room, met slag-room, met slag-room, en …
An-ti-lo-pen ze-bra’s, en chee-ta’s, en ze-bra’s en …
Zon-ne-bloe-men ro-zen, en tulpen, en rozen en …
of pan-nen-koek met ap-pel, ro-zij-nen, en ap-pel en
Of gewoon:
Tjoe-ke-tsjoe-ke tsjoe-ke, en tsjoe-ke, en tsjoe-ke en …
of:
Yes the train is coming, is coming, is coming, and …
of … zelf iets bedenken.
Het B-gedeelte is geschikt voor beginners die al een beetje gevoel voor ritme hebben, evenals het A en het F-gedeelte dat min of meer hetzelfde zijn. Alleen P.1 van het B-gedeelte kan door de docent of door een gevorderde worden gespeeld. Het is aan te bevelen om eerst het ritme van B eerst te klappen en/of te zing-zeggen, en het daarná pas op de piano uit te proberen.
Een langzamer versie van het B-gedeelte (als hulp bij het instuderen) vind je hier:
Je kunt ook besluiten alleen A, B, C en F te doen. Of A, B, D en F. Je mag zelf weten hoe lang je het stuk wilt maken.
De totale duur van het stuk is ongeveer 6 minuten, ook afhankelijk van de snelheid waarop het gespeeld wordt.
Vingerzetting: bij de toonsherhalingen kun je steeds dezelfde vinger gebruiken (beginners) maar je kunt ook wisselen naar 4-3-2-1 3-2-1 3-2-1 3-2-1, zodat het accent mooi op de 4 en de 3 komt.
NB: de snelheden van het audio-bestand zijn soms niet helemaal precies afgesteld. Het Sibelius notatieprogramma doet wel een soort versnelling, maar in realiteit zal dit iets meer geleidelijk verlopen.
NB: het is misschien handig tijdens het spelen twee versies van elke partij op de standaard te zetten. Het is namelijk lastig lezen als je helemaal aan de buitenkant staat. Met twee partijen is dit probleem opgelost.
Dit stuk wordt (gratis) beschikbaar gesteld voor educatieve doeleinden.
‘Intercity’ is een nieuwe compositie van Heleen Verleur voor vijf spelers op één piano.
Het is speciaal gecomponeerd voor de Dag van de Componist 2023 op zaterdag 17 juni.
Het idee is dat dit stuk op alle stationspiano’s in Nederland kan worden uitgevoerd, maar ook in andere concertruimtes en lespraktijken.
‘Intercity’ is een compositie voor vijf rechterhanden. Piano wordt vaak als solo instrument gebruikt, maar het is superleuk om af en toe samen te spelen met elkaar. Ook voor middelbare scholieren is dit een gouden formule: het is niet al te moeilijk om in te studeren, maar je hebt wel maximaal plezier van samenspelen!
De trein rijdt weg, maakt vaart, komt aan op het volgende station, vermindert snelheid: maar welke componist staat ons nu weer op te wachten?
Je kunt kiezen of je op één, twee of drie stations wilt stoppen.
Positie: de spelers staan aan de piano, ietwat gedraaid, met het gezicht naar links.
Structuur:
A. Intro: trein rijdt station uit
B. Refrein: dit wordt na elk deel herhaald. De trein komt langzaam op gang, gaat steeds meer versnellen, en aan het eind wordt weer afgeremd als de trein het station binnen rijdt
C. De trein stopt op een verlaten station
B. Refrein wordt herhaald
D. Op dit station is er een circus aan de gang
B. Refein
E. In E. mag ook geïmproviseerd worden. Daarna geen B maar F!
F. De trein rijdt naar het eindstation
Het B-gedeelte is grotendeels ééntonig. Als het ritme van P.2 t/m P.5 lastig is, kun je een woordritme bedenken. Bv:
Ap-pel-taart met slag-room met slag-room met slag-room, en …
An-ti-lo-pen ze-bra’s en chee-ta’s en ze-bra’s en …
Zon-ne-bloe-men ro-zen en tulpen en rozen en …
of gewoon:
Tjoe-ke-tsjoe-ke tsjoe-ke, en tsjoe-ke, en tsjoe-ke en …
of:
Yes the train is coming, is coming, is coming, and …
of … zelf iets bedenken.
Het B-gedeelte is geschikt voor beginners die al een beetje gevoel voor ritme hebben, evenals het A en het F-gedeelte dat min of meer hetzelfde zijn. Alleen P.1 van het B-gedeelte kan door de docent of door een gevorderde worden gespeeld. Het is aan te bevelen om eerst het ritme van B eerst te klappen en/of te zing-zeggen, en het daarná pas op de piano uit te proberen.
Een langzamer versie van het B-gedeelte (als hulp bij het instuderen) vind je hier:
Je kunt ook besluiten alleen A, B, C en F te doen. Of A, B, D en F. Je mag zelf weten hoe lang je het stuk wilt maken.
De totale duur van het stuk is ongeveer 6 minuten, ook afhankelijk van de snelheid waarop het gespeeld wordt.
Vingerzetting: bij de toonsherhalingen kun je steeds dezelfde vinger gebruiken (beginners) maar je kunt ook wisselen naar 4-3-2-1 3-2-1 3-2-1 3-2-1, zodat het accent mooi op de 4 en de 3 komt.
NB: de snelheden van het audio-bestand zijn soms niet helemaal precies afgesteld. Het Sibelius notatieprogramma doet wel een soort versnelling, maar in realiteit zal dit iets meer geleidelijk verlopen.
NB: het is misschien handig tijdens het spelen twee versies van elke partij op de standaard te zetten. Het is namelijk lastig lezen als je helemaal aan de buitenkant staat. Met twee partijen is dit probleem opgelost.
Dit stuk wordt (gratis) beschikbaar gesteld voor educatieve doeleinden.
Volgende week vrijdag 25 november 2022 ga ik een huisconcertje geven bij een vriendin. Ik ga allemaal pianostukken spelen die ik al sinds lang in mijn vingers heb, maar die een zekere emotionele impact hebben. Vandaar dat het programma heet: ‘Music Moves’. Zoals het middendeel uit het Italiaanse concert van Bach, maar ook La Fille aux Cheveux de Lin van Debussy, mijn eigen Plyve Kacha variaties, de beroemde Nocturne van Chopin in cis posth. en zelfs Spiegel im Spiegel van Pärt (hierbij mogen de mensen liggen). Na de pauze is de sfeer Spaans en Argentijns, met Granados, de Falla, Piazzolla en Verleur. Helemaal zin in! Helaas is het tamelijk ‘besloten’, maar als het een succes is, ga ik het nog wel een (paar) keer herhalen.
Mirjam van Hengel schreef een biografie van Remco Campert: Een knipperend ogenblik, Portret van Remco Campert (2018).
Op 15 november 2022 om 20 u komt zij in Huis De Pinto. Zij zal bij die gelegenheid worden geïnterviewd door Koen Hilberdink.
Onderaan deze pagina twee liederen die ik ooit op muziek heb gezet op teksten van Campert, beide gezongen door sopraan Renée Harp.
Zondag had ik me voorgesteld
in de hangmat door te brengen
tussen de stevige stammen van de bomen
dicht boven de aarde
en van de hemel ver genoeg verwijderd
om me een mens op zijn plaats te voelen.
Maar het regende.
Op een feestje vraagt men wel eens wat ik doe. Het antwoord hangt een beetje af van mijn stemming. Soms vertel ik dat ik componeer en pianist ben. Dat vindt men meestal interessant. Mensen willen daar van alles over weten, kunnen het zich moeilijk voorstellen. “Hoe doe je dat dan, ga je gewoon zitten en dan komen de nootjes vanzelf?” Ja, zoiets.
Maar dan ingewikkelder. Meestal als je gewoon gaat zitten, komt er even helemaal niks, of iets waar je niet om hebt gevraagd. Soms komt er een hele golf en daarna is het weer even stil. Dan weer schrijf je iets in één keer op, om het de volgende dag weg te gooien. Of je schrijft het het in één keer op, om het de volgende dag weg te gooien .. maar je hebt gelukkig nog een versie bewaard. Die kom je de dag daarna tegen. En je bent er weer helemaal blij mee!
Het gebeurt ook wel eens dat ik mezelf stellig voorneem om nooit meer iets te schrijven. Gedachten als: alles is er al, wat heb ik hier nog aan toe te voegen? Voor wie doe ik het? Voor een onzichtbaar publiek? Voor mezelf? Nou. Ik denk het laatste. Want ook als er nooit meer iemand naar mijn muziek zou luisteren, zou ik het tóch willen opschrijven. Want ik word er zelf blij van. Maar soms ook niet. Soms is er geen één stuk van mezelf wat ik echt mooi vind. Als ik in zo’n stemming ben, kan ik beter even een wandeling gaan maken. Tot de storm is gaan liggen.
Een andere keer vertel ik op dat feestje dat ik pianoles geef.
Wanneer ik dat vertel, hebben mensen hier beelden bij. Soms krijg ik traumatiserende jeugdherinneringen te horen. Minder vaak dan wanneer ik over het componeren vertel, hoor ik “hoe doe je dat dan?”
Het verbaast mij soms hoe mensen denken te weten wat er tijdens een les gebeurt. Ze denken aan toonladders, aan vingeroefeningen, aan étudevirtuoos Carl Czerny. Er gebeurt zoveel meer.
Geen les is hetzelfde, ook niet met dezelfde mensen. Waarin ik mijzelf oefen tijdens het lesgeven, is in het hier en nu zijn. Mensen niet in te vullen, maar te vragen wat er is. De rol die muziek in het leven van mensen speelt, is divers en intens. Muziek maakt je los, ontwart, emotioneert. Je voelt je woede, of het kan je verdrietig maken. Het kan je ook gefrustreerd maken. Frustraties komen eerder naar boven, want het “snappen” van de muziek is niet hetzelfde als het “kunnen” spelen. Ook voor bijvoorbeeld hoogbegaafde mensen is dit een extra uitdaging. Om iets wat je snapt niet meteen te kunnen. Natuurlijk, als pianodocent ben je geen psycholoog. Maar als er emotionele lagen in iemand worden aangeraakt door de muziek, is het toch wel handig en belangrijk als je weet hoe je hierop kunt reageren. Bovendien raakt het bij jou, als docent, vaak ook een gevoelige snaar. Een leerling speelt op de begrafenis van haar oma en vertelt daarover. Hoe belangrijk is het, dat je gevoelens waar geen woorden voor zijn, leert omzetten in muziek? En ook nog deelt met elkaar?
Pianodocent zijn is het mooiste beroep ter wereld! Al is componeren ook best een leuke bezigheid.
Onlangs verschenen bij de Webshop van Donemus: Plyve Kacha, het bekende Oekraïense thema dat ik heb gearrangeerd en aangevuld met negen variaties die ik zelf heb geschreven. De score kan gratis worden gedownload bij de Webshop van Donemus, maar er wordt gevraagd een donatie te doen voor giro 555. Link webshop Donemus:
https://webshop.donemus.nl/action/front/sheetmusic/21174
Je kunt de variaties hier horen:
http://www.heleenverleur.org/2022/05/17/audio-opname-benefietconcert/
The First performance at May 15, 2022 at Huis van de Wijk Lydia, Amsterdam (NL) during a beneficial concert for Ukraine by the Amsterdams Piano Kollektief. This piece can be downloaded freely, but a donation to Foundation of Cooperating Aid Organisations (Giro555) will be highly appreciated.
Vandaag precies een jaar geleden, op 30 juni 2021, overleed op 22-jarige leeftijd een lievelingsleerling: Jason.
Jason hield van Chopin, maar ook van ‘minimal music’ zoals van Einaudi. Hij zat niet in een hokje, stond open voor allerlei invloeden en uitdagingen. Hieronder een versie van een stuk dat ik deze week voor hem schreef, opgenomen met de IPhone.
De muziek mag gratis worden gedownload. Als je dit doet, probeer je dan Jason voor te stellen. Een bijzondere jonge man: slim, muzikaal, gevoelig, getalenteerd op vele gebieden: sport, muziek, mode, fotografie .. en dan vergeet ik er vast nog een paar (zie zijn foto hierboven).
Jason inspireerde bovendien zijn buurvrouw Bettie met zijn liefde voor piano. Hij heeft haar de basis van het pianospel geleerd, en sinds een jaar volgt Bettie lessen bij mij! Vandaag hebben wij samen herinneringen aan Jason opgehaald.
Jason laat een stel geweldige ouders, een prachtzus en vele lieve vrienden na. We missen hem!!! ☀️
Via onderstaande link kun je het interview horen dat de VPRO maakte in het kader van het project ’24preludia’.
Mijn compositie ‘Groovy Prelude’ wordt hier besproken.
Groovy Prelude is uitgegeven bij EditionMatchingArts.
https://www.vpro.nl/speel~WO_VPRO_16908965~heleen-verleur-groovy-prelude~.html
