Categoriearchief: Persoonlijk

CD I carry your heart (2005)

Gedichten op muziek

Heleen Verleur | composities, piano

Renée Harp | sopraan

Deze cd maakten Renée Harp en Heleen Verleur in 2005. De teksten zijn van diverse dichters, de liederen zijn hieronder te horen via de audio links.

Bladmuziek is te bestellen via: heleenverleur111@gmail.com

Het boek met alle 13 liederen (inclusief losse zangpartijen) kost €20,-

De cd (inclusief liedteksten & vertalingen) is ook te bestellen via Heleen of via Bol.com (duurder). Via Heleen kost de cd €10,-

01. To Daffodils
02. I carry your heart
03. Paisage
04. Viento, Agua, Piedra
05. Madrugada
06. Para mi corazon
07. En sourdine
08. Il pleure dans mon coeur
09. Casina, agosto 1998
10. Saremo tu ed io domani
11. Klage des Bettes
12. Inval
13. Zondag

01. To Daffodils | R. Herrick

02. i carry your heart with me | e.e. cummings

03. Paisage | O. Paz

04. Viento, aqua, piedra | O. Paz

05. Madrugada al roso | O. Paz

06. Para mi corazón | P. Neruda

07. En sourdine | P. Verlaine

08. Il pleure dans mon coeur | P. Verlaine

09. Casina, agosto 1998 | G. Lattanzi

10. Saremo tu ed io domani | G. Lattanzi

11. Klage des Bettes | R. Gernhardt

12. Inval | R. Campert

13. Zondag | R. Campert

In aanraking met jeugdwerken van Andriessen

Hoe kleine dingen grote gevolgen kunnen hebben: in zowel negatieve als in positieve zin (in dit geval).

Alweer op 8 maart jl hadden mijn echtgenoot Jan van Eijck en ik een gemeenschappelijke uitvoering van zowel Jan’s boek als mijn muziek bij kunstRUIM. Jan’s boek ‘Twijfelen aan de werkelijkheid’ is alweer enige tijd uit, maar nog niet iedereen heeft het gelezen. Dus wij gingen op pad.

Journalist Joep Auwerda interviewde Jan, en fagottiste Stefanie Liedtke en ik speelden na elk interviewblokje van ± 5 minuten ook ongeveer zoiets maar dan in noten.

Eén heel klein minpuntje die avond, was het volgende:

ik stond aan de deur om mensen op te vangen. Op een bepaald moment kwam er een oudere, zeer enthousiaste dame met een rollator: “Hallo, daar bén ik dan! Ik ben Mieke!” Ze had gereserveerd. Ik kon het niet vinden en was geneigd haar naar binnen te laten. Maar we konden haar niet vinden op de lijst. kunstRUIM is redelijk streng met wie naar binnen mag en wie niet. Waarschijnlijk ook door ervaring rijk geworden, en door de brandweer.

Maar voor mij was dit een kantelmoment: je kunt iemand die niet zo goed ter been is, toch niet buiten in de wind laten staan? Ik was dit aan het uitzoeken, onderhandelen, navragen. Hoe dan ook: op een bepaald moment besloot de mevrouw zelf eieren voor haar geld te kopen en weg te gaan. Het gaf mij een heel teleurstellend gevoel. Ik vond het jammer dat ze er niet bij kon zijn.

Ik kende deze mevrouw een klein beetje van een FB-groep ‘I Love Nieuwmarktbuurt’ voor mensen uit deze buurt: Mieke. Ik besloot haar de dag erna een Message te sturen. Ik vertelde dat ik hierover spijt voelde. Dat ze me de volgende keer mag benaderen als de gelegenheid zich weer voordoet dat ze naar een bijeenkomst in de buurt wil waarvoor ze via een ‘QR-code’ moet reserveren. We sluiten namelijk een deel van de mensheid hiermee uit, ongeveer vanaf ± 80 jaar. En mezelf ook al bijna. 😉

Gelukkig nam Mieke het sportief op:

Ja, natuurlijk is zo iets even heel vervelend net zoveel voor jou als voor mij, maar de reden is waarschijnlijk dat ik het niet helemaal goed gedaan heb, toch heb ik me door het reserveren heen geworsteld en gedacht (omdat het zo lekker ging voor de eerste keer hahaha,) dat het goed ingeschreven was. Sinds kort heb ik ook een iPhone en jonge vrienden moeten me maar gauw leren hoe ik met een QR-Code om moet gaan,lijkt me heel handig. Maar, heel veel dank voor je aanbod dat ik het persoonlijk bij je mag vragen, zou best eens kunnen gebeuren. Zoals je langzaamaan wel begrepen hebt zijn we zusjes in de muziek, maar ik ben nog van het tijdperk Louis Andriessen, en deed eindexamen in 1960 aan het Koninklijk Conservatorium voor Muziek, In Den Haag, Solozang, heeeeeeeel lang geleden.”

En daarna:

“Dat betekent dat jij, ruw gerekend, ongeveer 5 generaties, conservatorium studie lengtes na mij afstudeerde. Dat is interessant, ik maakte toch wel veranderingen mee in de theoretische eisen en appreciatie van de Haagse school, Andriessen Louis, de hele eigentijdse muziek van die tijd. Het was toch een enorme boeiende tijd, alles moest anders, die waanzinnige composities van al die jongens samen, het mocht meestal vooral niet melodieus zijn.”

En dan:

“Als jij met een zangeres werkt kan je van mij, voor mij gemaakte liedjes door Louis lenen. Die zijn nog nooit door anderen gezongen en langzaam moet ik aan anderen de kans geven om ze uit te voeren . Mijn stem doet het niet meer, en bovendien ben ik ruim boven C2 tonen vals gaan horen, vooral van viool, fluit, hoge menselijke stem, hoge tonen in grote orkesten. Ik zal proberen een paar digitaal te sturen, lijkt me vooral voor jou leuk omdat je componeert.”

Inmiddels ben ik bij Mieke langsgeweest, zij is 92 jaar! Ik heb met mijn eigen ‘Phone’ screenshots gemaakt van prachtige jeugdwerken van Louis Andriessen (vanaf 1956). Ik ben nu bezig ze in Sibelius om te zetten en ik ben in nauw contact hierover met Mieke. Deze vocalises gaan zeker worden uitgevoerd en uitgegeven.

Hoe kleine dingen grote gevolgen kunnen hebben.

Jeugdfoto van Louis Andriessen

Berceuse met tekening

Laatst kreeg ik zo’n leuk bericht van pianodocente Elieske Wisse:

“Hoi Heleen, samen met een leerling ga ik jouw Berceuse weer spelen. Ik zou aan haar een opname willen laten horen. Ga jij die nog ergens uploaden?”

Ik stuurde Elieske toen deze ‘live’ opname van een benefiet concert voor Oekraïne op 21 januari 2024 in Huize Lydia in Amsterdam. Hier spelen pianist Frank Wiebenga en ik mijn ‘Slaapliedje voor wie nog niet wil gaan slapen’ voor vier handen.

Daarna schreef Elieske: “Dankjewel. Hier voel ik heel sterk het slaapelement en de rust in.”

En daarna: “Mijn leerling Annette maakte deze tekening. Ze heeft op dit moment ook moeite om in slaap te vallen. Dit spelen geeft ook rust. Zennnnn.”

Ze voegde deze prachtige tekening toe. Het poppetje met de hartjes heet ‘Kanètje’. Prachtig gedaan en bijzonder om een tekening te krijgen waarin notenbalken verwerkt zitten! Het aan de hoeveelheid hartjes te zien, vindt Annette het stuk fijn om te spelen. Ondanks de vele mollen die erin zitten! 🙂

Tekening door Annette

Scarlatti op pianodag

Dat niet altijd alles vanzelf gaat met de Scarlatti voorstelling, spreekt vanzelf:

– dat je met buiige wind op de fiets naar de muziekschool in Amsterdam-Zuid rijdt en je afvraagt of de pruik het wel overleeft

– dat het een kwartier later begint (terwijl je al kant en klaarstaat met pruik en kostuum) “omdat er nog bijna niemand in de zaal zit”

– dat het programmablad met personages na afloop nog op de standaard staat (vergeten uit te delen?)

dat het de eerste keer is dat er zoveel kinderen bij zijn (heftig zwaaiende beentjes op de eerste rij)

– dat er een paar bijzonder klierige melige pubers bij zijn

– die laatste twee groepen net een lange dag van workshops achter de rug hebben, waardoor de concentratie nihil is

– dat er op dat moment ook nog andere activiteiten zijn hoewel jij dacht dat deze afsluiting voor iedereen was

– dat je na afloop “snel” moet zijn “omdat het gebouw al 15 min geleden dicht moest .. “

Maar dan ook:

– dat de zwaaiende beentjes steeds rustiger gaan zwaaien tijdens het concert

– dat de melige pubers steeds stiller worden

– dat mensen na afloop in de rij staan om je te spreken

– dat een zeer goede Spaanse klaveciniste tegen je zegt dat ze “eigenlijk niet houdt van Scarlatti op moderne piano” maar dat ze het in mijn geval “práchtig!” vindt!

– dat een 11-jarige met grote ogen zijn beurt afwacht. Dat hij erg houdt van geschiedenis, het verhaal prachtig vindt en de muziek ook. Dat hij ook Scarlatti wil gaan spelen.

– dat je na afloop tegen de organisatie zegt dat je meer tijd nodig hebt met inpakken en opruimen (hadden we maar op tijd moeten beginnen! ;))

Tóch tevreden. Maar lekker moe.

Het beroemde schaap Sjrek: een rapconcert

Jaren geleden, in 2010, maakte ik met kinderboekenschrijfster Sanne de Bakker dit leuke rapconcert voor kinderen. Sanne schreef de teksten, voor mij was de primeur dat ik voor het eerst via Garageband de muziek ging componeren. Ik maakte gebruik van ‘effecten’ en sounds van GB, en sommige partijen speelde ik in. Dit allemaal vanachter mijn computer. Ik dacht dat dit een voorstadium was, en dat een studio dit dan nog zou vervolmaken. Helaas maakte de studio er een enorme brij van, en het heeft daarna nog heel wat voeten in aarde gehad voordat het weer zo klonk zoals ik het bedoeld had.

Vanavond luisterde ik er voor het eerst weer naar de opnames. Het klinkt me fris en sprankelend in de oren. Met prachtige tekeningen van Georgien Overwater!

Het is nog steeds verkrijgbaar via de bibliotheek:

Biblliotheek: Het beroemde schaap Sjrek

En via Bol.com:

Bol.com: Het beroemde schaap Sjrek

Hierna twee mp3 opnames:

“Life ain’t so bad”

This cheerful Boogie was written by my former teacher Fania Chapiro in 1951. Deze vrolijke Boogie schreef mijn oud-lerares Fania Chapiro in 1951.

Meer over Fania Chapiro is hier te lezen.

Chapiro’s handwritten version was converted into Sibelius notation by me for a concert. Frankly, I like her handwriting better, but the Sibelius version is a little easier to read, especially in the busier passages. This piece again reminded me very much of a CD recording with her in a little church in Kortenhoef, where I was allowed to turn her pages. Although there was almost only music of Mozart recorded, Fania had to relax in the break by indeed playing some Boogie-Woogie. She liked that and could do it well.

Chapiro’s handgeschreven versie van “Life ain’t so bad” | Donemus is voor een concert door mij omgezet in Sibelius notatie. Eerlijk gezegd vind ik haar handschrift mooier, maar de Sibelius versie is iets makkelijker te lezen, vooral in de drukkere passages. Ik moest bij dit stuk weer heel erg denken aan een cd-opname met haar in een kerkje in Kortenhoef, waar ik haar bladzijden mocht omslaan. Hoewel er bijna alleen muziek van Mozart werd opgenomen, moest Fania zich in de pauze even ontspannen door inderdaad wat Boogie-Woogie te spelen. Dat vond ze leuk en kon ze ook goed.

You can hear the mp3 of the piece below. It is a recording of a live performance on Sunday, January 21, 2024 in Huis van de Wijk Lydia (Roelof Hartplein, Amsterdam) with APK (Amsterdams Pianodocenten Kollektief) https://mafpiano.nl/apk during the Benefit concert for Ukraine: nl4ua.org

Je kunt de mp3 van het stuk hieronder horen. Het is een registratie van een live uitvoering op zondag 21 januari 2024 in Huis van de Wijk Lydia (Roelof Hartplein, Amsterdam) met APK (Amsterdams Pianodocenten Kollektief) https://mafpiano.nl/apk tijdens het benefietconcert voor Oekraïne: nl4ua.org