24preludia-project

Voor het 24preludia-project nodigde de Amsterdamse pianiste Jacqueline voorheen Frederique (artiestennaam) 24 hedendaagse componisten uit om een stuk te schrijven, geïnspireerd door de preludes van Bach uit Das Wohltemperierte Klavier. De muziek van deze ‘levende’ componisten weerklonk afgelopen zomer in de Mozes en Aäronkerk op het Waterlooplein.
De componisten konden allen kiezen uit een prelude die nog vrij was. Elke prelude werd beantwoord met een meestal speciaal voor deze lunchconcerten geschreven nieuwe compositie. De preludes van Bach gaan door alle toonsoorten heen, dus de hedendaagse componisten schreven hun stukken meestal in diezelfde toonsoorten zodat er een grote variatie ontstond in klankkleur.
In de maanden juli en augustus 2019 gaat Jacqueline de lunchconcerten nogmaals in de Mozes en Aäronkerk doen, iedere woensdag van de week van 12.15 uur tot 12.45 uur. Heleen Verleur kreeg de eer om het 25e stuk hieraan toe te mogen voegen: haar ‘Groovy Prelude.’Hieronder kun je een kort stukje hiervan horen, gespeeld door Heleen.

Jacqueline voorheen Frederique
Jacqueline voorheen Frederique

Info:
Jacqueline voorheen Frederique
24preludia-project
www.stichtingpianoconcerten.nl
elke woensdag in juli en augustus 2019 van 12.15 tot 12.45 uur

Gedeelte ‘Groovy Prelude’ gespeeld door Heleen Verleur

Olifant & Uilskuiken

Tijdens het Groninger Pianofestival van 19 en 20 april 2019 ging mijn compositie ‘Olifant & Uilskuiken’ in premiere. Dit stuk was een opdracht van het festival en is geschreven voor zes handen op één piano, maar het kan ook heel goed gespeeld worden door meerdere pianisten/piano’s. Het klinkt veel moeilijker dan het is, doordat er bijvoorbeeld glissandi inzitten. In het algemeen is het stuk speelbaar als je ongeveer 3 of 4 jaar les hebt, maar misschien al eerder.
Het stuk is nog niet uitgegeven, mocht je belangstelling hebben dan kan ik je een exemplaar opsturen voor 17,50 exclusief verzendkosten.

Olifant & Uilskuiken op Youtube

Tijdens de uitvoering in Groningen
Tijdens de uitvoering in Groningen

Hulphond

Ik wilde gewoon even tussendoor een boodschapje doen. Maar toen ik mijn fiets neerzette tegen het huis, viel mij ineens op dat er achterin een auto, vlakbij geparkeerd, een grote hond lag te hijgen. De Volvo stond in de volle zon en er was geen raam open. Dit bracht mij meteen in opperste staat van paraatheid.
Ik zag iemand van parkeerbeheer op een scootertje.. wie weet kon die gegevens achterhalen van deze auto?
Inmiddels was er nog iemand bijgekomen, en nog iemand.. en ons buurmeisje. Iedereen deed mee.

Foto op de betreffende auto
Foto op de betreffende auto
Na ongeveer vijf bellen in de straat te hebben ingedrukt met de vraag of iemand deze auto kende, besloten we met z’n allen dat de politie bellen het beste was. Misschien niet 112, maar bureau IJtunnel. Daar kreeg ik, na een antwoordapparaat dat eeuwig leek te duren, een vriendelijke politieman aan de lijn. Hijgde de hond? Dat was een goed teken. Een hulphond? Hoe lang was de situatie al zo? Ja, als ik dát wist.. ik kwam ook nog maar net een kwartier geleden naar buiten! Hij ging proberen te achterhalen of er een telefoonnummer van de eigenaar te vinden was.. In wat voor staat leek de hond? Nou: hij keek verlangend naar ons, met z’n tong uit z’n bek. Ik vond het zo zielig. Een hulphond, nog wel! Nee, helaas geen gegevens van de eigenaar. Politie ging het doorgeven, actie werd ondernomen. Afwachten nu tot ze zouden komen! Intussen was ik op nog wat bellen aan het drukken.. weinig mensen thuis!
Halverwege de straat, zag ik plotseling een man aankomen. Niet echt snel, maar voorzichtig. Zou dat misschien.. ?
En ja hoor. Opluchting en irritatie streden in mij om voorrang. Van de consternatie drukte ik per ongeluk op de uitknop van mijn mobiel, terwijl de politie nog aan de lijn hing.. “Uw hond had het heel warm,” zei ik, “de politie was al gebeld.” “Oh, ja, het duurde onverwacht iets langer dan ik dacht,” zei de eigenaar. “We vonden het heel naar voor de hond dat hij zo alleen in een warme auto zonder raam open, zat!” zei ik, terwijl ik hem nadrukkelijk aankeek. Hopelijk deed hij dit niet nóg een keer! De politie belde mij nu terug, en ik kon het nieuws melden dat de eigenaar was teruggekomen. De aardige politieman bedankte mij voor m’n oplettendheid, en ik hem voor zijn luisterend oor. Alles bij elkaar opgelucht dat het voorbij was, en dat we toch actie hadden ondernomen (hopelijk herinnert die eigenaar zich dit nog lang!) fietste ik naar Albert Heijn.

Schermafbeelding 2019-04-24 om 16.26.14

Bij AH zag ik een jongetje van een jaar of acht met blonde krullen bij de koekjesafdeling alle pakjes met koekjes zo hard indrukken, tot ze braken. Mijn belangstelling, en irritatie, was wederom gewekt.. why? Waarom deed hij dat? Uit frustratie dat hij zelf geen koekjes kreeg? Ik zag een man en een vrouw bij hem in de buurt, ze deden niets. De man liep mijn kant op. De jongen was inmiddels een hoek omgeslagen. Ik vroeg: “bent u misschien de vader van die jongen daar?” De (inderdaad nog vrij jonge) man keek mij zeer verbaasd aan, en zei: “niet dat ik weet!” Ik zei: “O, haha, je stond net daar, bij die vrouw, dus ik dacht dat je bij hen hoorde!” En ik vertelde over wat ik zojuist had gezien. De man zei: “Als ik ooit een kind krijg, zal ik in elk geval zorgen voor een didactische lijn in de opvoeding!” We lachten allebei hard om deze gekke situatie. Het lachen verging mij echter al snel toen ik in de verte zag dat het kind was begonnen aan een aantal doppen van Colaflessen te draaien. Ik liep erop af. Er stond een man naast, met donkere krullen. Zou dit de vader zijn? Ik vroeg opnieuw: “Is dit uw kind?” “Sorry?” “Is this your child?” Aan zijn defensieve houding kon ik opmaken dat de irritatie inmiddels op mijn gezicht was af te lezen. “Yes?!” “Ok, your child has been pushing ALL the cookies in this shop untill they break, and now he is opening the Cola bottles.” De vader keek naar de Cola flessen en gaf het onsterfelijke antwoord: “They are still closed.” Ik gaf hem een ijskoude blik, en zei: “I think it is time to correct your child.” Maar misschien wist hij ook niet dat hij een kind had, net als de eerste man. Het kind verstopte zich inmiddels achter de rug van zijn vader. Op één of andere manier gaf mij dat toch voldoening. Goed zo, wees maar even bang. Als je ouders je niet opvoeden, dan maar die enge onbekende mevrouw! Inmiddels duurde mijn boodschapje een uur. Maar het was het waard.

Chopin & Sand bij Aprilfeesten 2019

Vandaag om 14 uur deed ik de helft van mijn voorstelling Chopin en George Sand in de ‘Club de Ville’ tijdens de Aprilfeesten. Gelukkig lukte het weer om een kind te charteren voor het draaien van het speeldoosje, altijd een spannend moment! De soundcheck was ook interessant, uiteindelijk had in een opstelling met drie microfoons: één bij de standaard, voor als ik moest praten én spelen, één voor de vleugel voor als ik het publiek staande toesprak, en één in de vleugel, een voortreffelijke Yamaha C3. Wat was ik blij met dit prachtige instrument! Wat heerlijk om op zo’n fijne vleugel te kunnen spelen. En wat een goede organisator en geluidsman is Hector Wijnbergen. Zijn heel jonge dochtertje was duidelijk ook zeer geraakt door de muziek. Het is wel heel anders om ‘buiten te spelen’, gelukkig had ik wasknijpers voor de bladmuziek en die had ik nodig ook! Ook waren er om mij heen wel wat bijgeluiden, maar dat maakte verder niet veel uit. Het was een genot om op te treden. Het na mij komende
Elias kwartet speelde ook de sterren van de hemel met Mozart en Haydn.

Nazit met Jan Sierhuis
Nazit met Jan Sierhuis – foto Jan van Eijck
De reacties van het publiek waren heel fijn, wat ook erg leuk was om diverse bekenden in het publiek te zien, zoals natuurlijk mijn eigen lieve man, Jan van Eijck, die het gebeuren ook nog filmde. Mede-Binnenkant-bewoonster Carry Bennink, die mijn act heeft voorgesteld aan de organisatie, zat op de eerste rij. Maar ik zag ook Dick Bakkum, mijn spinet-bouwende buurman van verderop, violist Michiel Commandeur, pianiste/akkordeoniste Renate Jörg, pianiste Jacqueline Smit en dan nog de over dan 90-jarige kunstschilder Jan Sierhuis, die momenteel in de Flesseman woont. Met hem dronk ik na afloop nog een gezellig biertje.. en hij een wijntje. Jan Sierhuis is een groot muziekliefhebber, hij heeft ook zelf veel gespeeld vroeger, met name Flamenco gitaar en piano. In het komende nummer van OpNieuw komt een interview met hem, door ondergetekende.

Nog even napraten ..
Nog even napraten .. – foto Jan van Eijck
In de kleedkamer van de Club de Ville
In de kleedkamer van de Club de Ville
Het Elias kwartet
Het Elias kwartet

Zingen in de klas

Vandaag heb ik een muziekles verzorgd op de LUCA Praktijkschool in Amsterdam Oost. Bij deze les zaten leerlingen van mijn zus, Saskia, en ook nog leerlingen van een andere groep. Op deze school zitten veel kinderen en adolescenten uit verschillende landen: Eritrea, Gambia, Ghana, Iran.. en nog veel meer.
Sommige kinderen zijn hier nog maar een maand, anderen al een paar jaar. Sommige spreken al Nederlands, maar heel veel kinderen nog niet. De leeftijden variëren van (schatting) 12 tot 18 jaar. Er waren ongeveer 26 kinderen.

Na de les
Na de les
Het viel me op dat iedereen zeer beleefd was: bij binnenkomst kreeg ik van bijna alle aanwezigen een hand. De sfeer was goed, en rustig. De kinderen waren aandachtig. We begonnen met een voorstellingsrondje, waarbij iedereen zijn naam zei en waar hij of zij vandaag kwam.
We hebben onder meer de volgende liedjes gedaan:

En we gaan nog niet naar huis. Hier moest ik wel ineens denken sommige kinderen die gevlucht zijn. Die gaan misschien wel nooit meer naar huis! Ik hoop maar dat dit niet teveel beladen was.
Brand in Mokum. We hebben dit zelfs in canon gezongen met twee groepen. Het lukte steeds beter.
In Holland staat een huis. Aan het eind mochten ze zelf nieuwe coupletten bedenken, met behulp van de woorden en begrippen die aan de muur hingen..
Aan de Amsterdamse grachten. Vooral het couplet was een beetje moeilijk, maar het refein ging heel goed!
Ai ai Olga.. hier begon iedereen spontaan mee te klappen. Dit succesnummer hebben we nog een paar keer herhaald, waarbij het steeds sneller werd en iedereen lekker loskwam.

Helaas mag ik niet de groepsfoto op internet zetten, heb ik beloofd. Hierbij dus alleen een stukje van mezelf met de groep aan het eind, maar dan zonder de groep. Dus alleen mezelf en de akkordeon. En zus Saskia. 😉
Na afloop ging ik nog gezellig even lunchen met de docenten. Het was een geslaagde ochtend.

Zus Saskia
Zus Saskia

LUCA Praktijkschool

Over het pianoduet ‘Berceuse’

Elieske (links) en Christa tijdens het concert
Elieske (links) en Christa tijdens een uitvoering van het slaapliedje

Slaapliedje voor wie nog niet wil gaan slapen..
door Christa Korsten en Elieske Wisse

“Iedere keer als ik jouw stuk hoor en speel krijg ik kippenvel, het thema en hoe je dat steeds weer laat terugkomen ontroert me elke keer weer. Dit stuk blijft op mijn repertoire en ik hoop het nog vaak te kunnen spelen want het behoort inmiddels tot mijn favorieten!”

Het boek is binnenkort te bestellen bij MatchingArts Collective, tot die tijd bij heleen.verleur@xs4all.nl

Schermafbeelding 2018-06-18 om 10.08.00

Schermafbeelding 2018-06-18 om 10.08.13

Babyconcerten & peuterconcerten

Met mezzosopraan Diane Johnston geef ik op 19 mei 2019 een baby- én peuterconcert bij Cantina Vocaal, de Wittenstraat 43 in Amsterdam. Deze concerten zijn speciaal ingesteld op kortere spanningsboogjes en duren dus ook veel korter dan een normaal concert. Bovendien is er voor de kleintje na afloop gelegenheid om verschillende instrumenten te proberen.
Op 21 juni is er een babyconcert met dwarsfluit, klarinet en zang.
Entrée is 14 euro voor volwassenen, kinderen gratis.

Zie ook Website Klein Klassiek

Schermafbeelding 2019-04-05 om 09.29.13

New recording ‘Berceuse’

Elieske (links) en Christa tijdens het concert
Elieske (links) en Christa tijdens een uitvoering van het slaapliedje in theaterzaal Nieuw Vennep (Pier K)

Door mijn collega’s Christa Korsten en Elieske Wisse is onlangs een nieuwe opname gemaakt van mijn ‘Slaapliedje voor wie nog niet wil gaan slapen.’ Deze compositie ging in premiere op 6 juli 2018 tijdens een concert in Splendor met pianiste Jana Neplechovitsj en mij. De live opname was echter technisch gezien nog niet helemaal perfect.
De nieuwe opname met Christa en Elieske klinkt fris, zeer muzikaal, met mooie dialogen tussen de twee partijen en een ’tango-achtig’ middendeel.

‘Slaapliedje voor wie nog niet wil gaan slapen’ is geschreven voor vier handen op één piano. Het dromerige, beetje Frans aandoende thema wordt bijna tot in het oneindige herhaald, maar steeds nét een beetje anders. Voor gevorderde amateurs is het goed te doen. Het is niet moeilijk, maar ze moeten wel vertrouwd zijn met mollen: want de toonsoort is es.
Het stuk wordt binnenkort uitgegeven bij Edition MatchingArts: Edition MatchingArts Sheetmusic waar ook mijn ‘Waves’ is uitgegeven voor piano zeshanden: Edition MatchingArts Waves. Van Waves kun je elders op mijn website een opname horen (doe dan bij zoekfunctie: Waves).

Audio ‘Berceuse pour ceux qui ne veulent pas dormir .. by Christa Korsten and Elieske Wisse