Dit is een opname uit 1989, dorpskerk te Kortenhoef.
Fania nam toen een cd met Mozart op, op een Weense Fortepiano.
Fiona J.Gale, ook een oud-leerlinge die inmiddels ‘recording producer’ was geworden, had hierbij de leiding.
Ik mocht een paar dagen bladzijden omslaan. Geweldig ook om Fania een keer in de pauze tussen twee opnames los te horen gaan met een swingende boogie woogie.
Mozart Sonate in a mineur, K.310 3e deel Presto
Op zondag 6 april 15:00 uur 2014 in het Bethaniënklooster te Amsterdam:
Dit vond ik vanavond op internet over mijn oud-lerares piano Fania Chapiro, op de site van de Leo Smit Stichting. Fania Chapiro, afkomstig uit een Russisch-Joodse familie, werd in 1926 in Soerabaya geboren. Zij begon op 3-jarige leeftijd met viool-en pianolessen en al snel werd duidelijk dat zij een wonderkind was. Haar ouders verhuisden naar Parijs en later naar Nederland om haar bij bekende pedagogen te laten studeren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest de kleine Fania en haar moeder zich muisstil houden, vader Nohoum zat ondergedoken. Fania begon in die tijd te componeren. Het gezin overleefde de oorlog en Fania maakte furore in New York en Londen. Na haar huwelijk vestigde zij zich weer in Nederland en leidde een hele generatie pianisten op aan het Hilversums Conservatorium. Weinigen weten dat zij ook een bijzonder compositorisch oeuvre heeft nagelaten.
(Heleen: Ik heb vele inspirerende lessen van haar gehad bij het Hilversums Conservatorium, op het gebied van de Fortepiano was zij heer en meesteres.)
Met dank aan de Leo Smit Stichting
Op dinsdag 11 maart jl was ik naar een concert in het Utrechts Conservatorium met composities van leerlingen van docenten Caroline Ansink en Jeroen D’hoe.
Het was een gevarieerd programma, uiteenlopend van stukken voor vier celli tot koorwerken en zelfs stukken voor Piano en iPad. Ik kwam eigelijk vooral voor Rieteke Hölscher, mijn oud-studiegenote piano van het Hilversums conservatorium. Rieteke heeft in compositie ook een late liefde gevonden. Zij speelde een prachtige ‘Inside Out’ blues in opdracht van Marcel Worms, gevolgd door een koorwerk ‘Maria Magdalena’ uitgevoerd door de Utrechtse Studenten Cantorij olv Fokko Oldenhuis. Ik doe het programma hieronder als link.
Grappig was dat docenten Caroline Ansink en Jeroen D’hoe precies achter ons zaten (ik zat naast violiste Coby, een bekende van Rieteke die ik daar ontmoette) en na elk uitgevoerd stuk op duidelijk verstaanbare fluistertoon met elkaar discussiëerden over de vorderingen van de betreffende componist. Bij sommigen pakte dit beter uit dan bij anderen. Vooral Jeroen D’hoe was erg op dreef, wat misschien meehielp was zijn prachtige Vlaamse tongval waardoor alles nog duidelijker verstaanbaar werd.
Inside Out was een prachtige blues, met verrassende wendingen en stemmingen. Af en toe lekker heftig, eindigt het bijna vragend. Volgens mij ook een lekker stuk om te spelen.
Rieteke gaf nog een mooie toelichting over het gedicht van dichteres Maria Tesselschade waarin zij een eerbetoon brengt aan de de vaak verguisde Maria Magdalena. Die kun je lezen door op onderstaande link te klikken.
Haha! Zaten we zondag 9 maart lekker aan de Binnenkant op het stoepje voor ons huis in het eerste lentezonnetje .. komt er een mannetje met reclamefolders langs. Dank! ‘Voorjaar 2014 in het Bethaniënklooster.’ Interessant. Ff bladeren. Wat zien ik? Meesterwerken van Liszt en Debussy volgende week zondag 16 maart. Lijkt me prachtig. Bekende foto. Hé? Dat is Jeroen. Op 6 april premieres van Zwaag, Verleur en Meijering. Verleur .. ? C’est moi!
Op zondag 6 april 15:00 uur in het Bethaniënklooster te Amsterdam drie premieres van drie verschillende componisten.
Een nieuwe serie liederen op tekst van Pablo Neruda van Wim Zwaag in de bezetting voor mezzo, cello en piano. Heleen Verleur maakte een bewerking voor cello en piano van haar eigen liederencyclus op teksten van Paul van Ostaijen: Melopee, de Sjimpansee en Avondgeluiden. Ook een nieuwe compositie van Chiel Meijering.
Het geplande leerlingenconcert in het Vierwindenhuis van 31 mei wordt verplaatst naar zondag 15 juni.
31 mei bleek in het Hemelvaartsweekend te vallen, niet zo handig dus!
Op zaterdagmiddag 31 mei (de tijd ergens tussen 13 en 17 uur) is er een leerlingenconcert in de Zuidhal van het Vierwindenhuis in Amsterdam, van de Suzuki-leerlingen van Heleen Verleur.
De Zuidhal is één van de vier gemeenschappelijke hallen van het Vierwindenhuis. De hal vertegenwoordigt het element ‘lucht’ en heeft een blauwe kleur gekregen. Met zijn loopbruggen binnen in de hoge hal is zij een ontmoetingsplaats voor bewoners naar of van hun huis op de verschillende verdiepingen.Je staat letterlijk in de lucht als je op 3 hoog spreekt met je buurman van de 4de verdieping.
Lucht is ook het voortplantingsmedium voor geluid. Daarom werd de Zuidhal al gauw voorbestemd om te dienen als theater en ‘concertzaal’. Allerlei soorten muziek – van de middeleeuwen tot hedendaags, van ernstig tot pop – worden er ten gehore gebracht met vaak verrassende uitvoeringen.
Alice Herz-Sommer, de oudste overlevende van de Holocaust, is op 110-jarige leeftijd overleden in Londen. Dat meldde de Israëlische krant Ha’aretz zondag op Twitter en is door haar schoondochter bevestigd.
Herz-Sommer stierf in een ziekenhuis waar ze vrijdag was opgenomen. Een documentaire over haar leven ‘The Lady in Nummer 6’ is genomineerd voor beste korte documentaire bij de Acedemy Awards volgende week.
Herz-Sommer werd in de Tsjechische hoofdstad Praag geboren en was pianiste. Tijdens de Tweede Wereldoorlag zat ze in het concentratiekamp Theresienstadt. Haar toewijding aan de piano en haar zoon hebben haar door de kampjaren gesleept, zo zei ze zelf.
Ze behoorde samen met haar zoon Stephan tot de minder dan 20.000 joden die na de oorlog door het Sovjetleger werden bevrijd uit het beruchte kamp. Naar schatting 140.000 joden werden naar Theresienstadt gebracht, van wie er 33.430 daar stierven. Zo’n 88.000 kampbewoners werden naar Auschwitz en andere vernietigingskampen gebracht, waar de meesten om het leven werden gebracht. Haar man en moeder overleefden de oorlog niet.
Toch wilde ze zich vooral de mooie dingen herinneren. Het plezier in het maken van muziek hield veel mensen in het kamp op de been. ‘De concerten waren voor de mensen in het kamp ons voedsel. Door het maken van muziek werden we in leven gehouden’, zo zei ze ooit.
Haar zoon, die zijn naam na de oorlog veranderde in Raphael, maakte carrière als concertcellist. Hij stierf in 2001.
23/02/14 − bron: AP, ANP, Volkskrant
Programma 11 maart 2014