De held Siegried, hoofdpersoon van deze opera, is eigenlijk een behoorlijk irritant mannetje. Opgevoed door de dwerg Mime (die ook behoorlijk onbetrouwbaar is) toont hij niemand zijn dank. Wie er maar op zijn pad komt, blaft hij af, want: “hij vreest niemand”.
Behalve onze heldin Brünnhilde: hij vindt haar na vele omzwervingen, na de weg te zijn gewezen door een schattig vogeltje (prachtige jongenssopraan van een kooracademie uit Dortmund). De ring van vuur om Brünnhilde heen is kinderspel voor Siegfried, maar haar wakker kussen durft hij niet. Zou Wagner zich hier overigens hebben laten inspireren door het sprookje van Doornroosje? 🙂
Brünhilde leert hem pas “te vrezen”. Als hij net over zijn vrees heen is, beseft Brünnhilde plotseling dat ze op het punt staat haar goddelijke maagdelijkheid te verliezen. Hierover worden nog vele aria’s gezongen. Gelukkig eindigt de opera met een innige liefdeskus.
Wotan, Erda, Brünhilde, Siegfried
Deze opera vond plaats afgelopen zondag 2 februari.
Woensdag 3 februari laatste opera van der Ring: Götterdämmerung, waarbij het hele Walhalla tenonder gaat in vuur.
